Θερμοπρόσοψη ή εξωτερική θερμομόνωση λέγεται η θερμομόνωση των όψεων ενός κτιρίου από την εξωτερική πλευρά.
Στην ουσία η θερμοπρόσοψη ή εξωτερική θερμομόνωση είναι ένας μονωτικός/προστατευτικός μανδύας που περιβάλλει τις όψεις του κτιρίου προστατεύοντάς το έτσι από την έκθεση σε ακραίες θερμοκρασιακές συνθήκες και δυσμενείς κλιματολογικούς παράγοντες. Παράλληλα προσδίδει υψηλή αισθητική αξία.
Πάρα πολλά! Διαφοροποιούνται τόσο ως προς το θερμομονωτικό υλικό (εξηλασμένη ή διογκωμένη πολυστερίνη ή πετροβάμβακας) και το πάχος αυτών αναλόγως το επιθυμητό αποτέλεσμα όσο και προς το είδος των επιχρισμάτων/φινιρισμάτων.
Υπάρχουν λοιπόν πάρα πολλά και διαφορετικά συστήματα που στη λογική τους όμως δεν έχουν σημαντικές διαφορές.
Αυτό είναι δυνατόν να γίνει, θα είναι μάλιστα και φθηνότερο, αλλά δυστυχώς έχει αρκετά μειονεκτήματα:
Πρώτα απ’ όλα αναγκαστικά θα υπάρξουν θερμογέφυρες, κενά δηλαδή στη συνέχεια της μόνωσης.
Οι εξωτερικοί τοίχοι αφήνονται στο έλεος των καιρικών συνθηκών και των μεγάλων θερμοκρασιακών διαφορών.
Τυχόν συμπύκνωση των υδρατμών θα γίνει μέσα στο σύστημα της τοιχοποιίας.
Για το λόγο αυτό θα χρειασθεί κι ένα φράγμα υδρατμών το οποίο είναι αμφιλεγόμενο στα μικτά κλίματα και όπου μπαίνει, συνήθως δεν μπαίνει σωστά.
Τέλος, δεν υπάρχει εκμετάλλευση της θερμοχωρητικότητας του τοίχου, της ικανότητάς του δηλαδή να αποθηκεύει θερμότητα – λειτουργία φυσικού θερμοσυσσωρευτή – την οποία αποδίδει μετά στον εσωτερικό χώρο.
Η τέλεια προστασία των προσόψεων από τα στοιχεία της φύσης.
Η εξαίρετη θερμομόνωση χωρίς μάλιστα θερμογέφυρες που σημαίνει μείωση του κόστους θέρμανσης και κλιματισμού και αποτροπή των συμπυκνώσεων και της μούχλας.
Η εκμετάλλευση της θερμοχωρητικότητας των τοίχων.
Αισθητική ανανέωση του σπιτιού.
Αύξηση της θερμικής άνεσης των ενοίκων.
Μεταφορά του σημείου συμπύκνωσης και παγετού από τον τοίχο στη θερμομονωτική στρώση.
Τα κύρια μέρη ενός συστήματος εξωτερικής θερμομόνωσης/θερμοπρόσοψης είναι τρία:
Η θερμομόνωση
Αποτελεί προφανώς το σπουδαιότερο και κεντρικότερο μέρος του συστήματος. Στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται κυρίως η διογκωμένη πολυστερίνη (EPS) και η εξηλασμένη πολυστερίνη (XPS) με τις κατάλληλες προδιαγραφές.
Το πάχος της θερμομόνωσης προκύπτει από μελέτη έτσι ώστε να ικανοποιεί τον ισχύοντα θερμομονωτικό κανονισμό.
Η τοποθέτηση των θερμομονωτικών γίνεται με ένα συνδυασμό συγκόλλησης με ρητινούχες τσιμεντοειδείς κόλλες και μηχανικής στήριξης με πλαστικά ούπα κατάλληλων προδιαγραφών.
Ενισχυμένη στρώση βάσης
Η στρώση αυτή έχει σαν ψυχή της το αλκαλίμαχο υαλόπλεγμα θερμοπρόσοψης. Πρόκειται για ένα πλέγμα από ίνες γυαλιού με συνηθισμένο κάνναβο 4x4mm.
Το υαλόπλεγμα εγκιβωτίζεται σε μια παχιά στρώση ρητινούχας τσιμεντοειδούς κόλλας (συνήθως της ίδιας που χρησιμοποιείται για τη συγκόλληση των θερμομονωτικών πλακών) και δημιουργεί έναν ισχυρό μανδύα που προστατεύει το σύστημα από πιθανές κρούσεις, ενώ παράλληλα αποτελεί την ιδανική βάση για το τελικό διακοσμητικό επίχρισμα.
Η αντοχή του συστήματος στη ρηγμάτωση εξαρτάται πολύ από τη σωστή επιλογή και τοποθέτηση του υαλοπλέγματος.
Η τελική διακοσμητική στρώση
Υπάρχουν πλέον τόσες επιλογές κοκκομετρίας, υφής και αποχρώσεων που μπορεί να ικανοποιηθεί ακόμη και ο πιο απαιτητικός αρχιτέκτονας.
Η τάση είναι προς τη χρησιμοποίηση έτοιμων σε μορφή πάστας ακρυλικών σοβάδων.
Επίσης χρησιμοποιούνται έτοιμα συμβατικά επιχρίσματα βελτιωμένα με πολυμερή που διατίθενται σε σάκους υπό μορφή σκόνης.
Η τελική διακοσμητική στρώση είναι και το πιο ακριβό μέρος του συστήματος όπως επίσης το μέρος που χρειάζεται τη μεγαλύτερη δεξιότητα.
Τα συνεργεία που δουλεύουν έγχρωμους ακρυλικούς σοβάδες θα πρέπει στην κυριολεξία να κεντάνε!
